10 Kasım
içim acıyor... korkularım var... şüphelerim var... içinde bulunduğumuz şu durumların hepsine isyanım var!!!! 10 Kasım'ları kutlayan tüm şuursuzlara inat özlemle anıyorum....
NEREDE KALMIŞTIK VOL. BİLMEM KAÇ....
Sevgili okuyan ve kendim, Geçen sene ve bu zamanlarda yine buralardaydım ve geri döndüğümü söylemiştim... ama bakalım ne olmuş dönmemişim. Sanırım blog yazmak için yeterince kalbimi açmamışım.. kaçmış, saklanmış ve görmezden gelmişim... Şimdi geride bırakırken bir yılı 34 yaşım ne çok da yıpranarak geçmiş aslında... Pandemi hepimizi yıprattı Gizem dediğini duyuyorum aslında... ama ben şu an belki de hayatımda ilk kez kendi kalbimi önceliklendirmeye karar verdim. Herkes kendi yarasını sarsın bu kez. Çünkü ben başka yaraları sarmayı kendi acılarımdan kaçmak için de kullandım... Hep derim... Hayatımıza giren insanların hep bir sebebi vardır. Spiritüel dünyaya inanırım ben. Tesadüfler tesadüf değildir. Hayatıma kim girmişse elbet vardır sebebi ve ben ve siz umarım o sebebi görebilmiş ve yolunuza katkıda bulunmasına izin vermişsinizdir... Peki bu dönem benim hayatımda neler oldu. Kalbimi açmaya karar verdim... Terapi dediğimiz şey büyüleyici bir şey... Eğer doğru kişiyi rehber edinmişseniz
Canımm vaktin varsa ve tabiki yapmak istersen mimledim seni =)
YanıtlaSil