gizem izmirli

Önce gördüm, gülümsedim ve kopyaladım. Ne zaman oldu bu olay onu bile anımsamıyorum. Bu akşam fotoğrafları tararken buldum; baktım, gülümsedim, şimdi de uzun uzun düşünüyorum... Her bir kare ayrı güzel, ayrı özel... Heyecanlar, korkular, mutluluklar,umut, yenilikler, sonlar, hüzünler, çılgınlıklar... Bakıyorum baktıkça dalıyorum içine... Mutlu bi aile olmayı diliyorum bu gece... Hastalıkta, sağlıkta...iyi günde, kötü günde... her türlü anda, her duyguda... Ölüm bizi ayırana kadar...

Aslında çok büyümedim daha... Hala ağaçlardaki tomurcukları görünce kıpır kıpır oluyor içim ve hala bir yanım üzülüyor ya bi anda soğuk olur da dondurursa bu minik mucizeleri diye... Ama değişen bir şeyler var bende. Mesela üzülsem de kontrolü ele alıp "doğanın dengesindeki mucizeye bak ve güven. Evren her şeyi en güzel haliyle bize sunuyor." diyip sakinleştiriyor minik kızı. İçimdeki bu gücü seviyorum. Ne kadar kötü olursa olsun ne  kadar mızmızlanırsam mızmızlanayım vakti geldiğinde ortaya çıkıyor ve inancımı kaybetmeme asla izin vermiyor. Hepimizin kötü saatleri, günleri hatta ayları oluyor biliyorum; en kötüsü  de bir tek bizim o kadar kötü durumda olduğumuza inandığımız o aldatmaca ruh hali oluyor. Aslında tam da o zaman içimizdeki felaket habercisini susturup güzel olanları gözümüzün önüne koymalıyız. Hepimizin iyi olduğu bir sürü şey vardır. Bunları yapmanın bizi nasıl da mutlu hissettirdiğine bakmalıyız. Önce derin bir nefes alıp sonrasında yataktan ve salaş kıyaf

Görür görmez benim aklımda canlanan ilk şey kendi kabuğumda yaşar giderim cümlesi oldu. Ne kadar da ilham verici =) Doğayla bütün ama bir o kadar da meydan okuyor sanki. Devamı ve daha fazlası için http://totemsinc.com/index.php?option=com_content&view=article&id=19&Itemid=73