Kendi Kabuğunda Yaşamak =)

-
Görür görmez benim aklımda canlanan ilk şey kendi kabuğumda yaşar giderim cümlesi oldu. Ne kadar da ilham verici =) Doğayla bütün ama bir o kadar da meydan okuyor sanki. Devamı ve daha fazlası için http://totemsinc.com/index.php?option=com_content&view=article&id=19&Itemid=73

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

NEREDE KALMIŞTIK VOL. BİLMEM KAÇ....

-
 Sevgili okuyan ve kendim, Geçen sene ve bu zamanlarda yine buralardaydım ve geri döndüğümü söylemiştim... ama bakalım ne olmuş dönmemişim. Sanırım blog yazmak için yeterince kalbimi açmamışım.. kaçmış, saklanmış ve görmezden gelmişim... Şimdi geride bırakırken bir yılı 34 yaşım ne çok da yıpranarak geçmiş aslında... Pandemi hepimizi yıprattı Gizem dediğini duyuyorum aslında... ama ben şu an belki de hayatımda ilk kez kendi kalbimi önceliklendirmeye karar verdim. Herkes kendi yarasını sarsın bu kez. Çünkü ben başka yaraları sarmayı kendi acılarımdan kaçmak için de kullandım... Hep derim... Hayatımıza giren insanların hep bir sebebi vardır. Spiritüel dünyaya inanırım ben. Tesadüfler tesadüf değildir. Hayatıma kim girmişse elbet vardır sebebi ve ben ve siz umarım o sebebi görebilmiş ve yolunuza katkıda bulunmasına izin vermişsinizdir... Peki bu dönem benim hayatımda neler oldu. Kalbimi açmaya karar verdim... Terapi dediğimiz şey büyüleyici bir şey... Eğer doğru kişiyi rehber edinmişs...
DEVAMI İÇİN.... »

Aradaki Çizgi Bu kadar İnce Mi?

-
Resim
Aradaki cizgi bu kadar ince mi merak etmekteyim... Birini severken bir anda diğer tarafa geçer mi duygularımız? Bazen geçebiliyor bence... Hem de hızla... Ne olduğunu bile anlamadan... Nerede duydum hatırlamıyorum ama bir söz vardı... "Gün gelir nefret ettiklerinle sevişirken bulursun kendini" Peki ya çok kızdıklarımız.... Aniden affedebilir miyiz onları?.. Affettiklerim var elbet ama ya affedemediklerim....
DEVAMI İÇİN.... »

Pek de iyi değilim...

-
Bir tuhafım bu günlerde. Keyifsiz, tatsız ve yorgunum... Yansıtmamak için fazladan çaba sarfetmek iyice yoruyor beni. Bi yandan nasıl hissetmek istiyorsam öyle davranayım diyorum, beynim kabullensin diye ama olmuyor. Öyle yorulmuşum ki bu kez kendimi de kandıramıyorum. Hayat benim yerime çözer diyerek çözümünü ertelediğim her şeyi çözmeliyim sanki; ama buna hiç gücüm kalmamış gibi geliyor. Bu ara elimi attığım şeylerin tam dokunacakken elimden kayıp gitmesinden gına geldi bana... Çaldığım her kapının kapanması ve bir de defalarca kilitlenmesi fazlasıyla yordu... Heyecanla başladığım her yolun bir anda duvarlarla örülüp kapatılmasından da bıktım. "Hayırlısı buymuş" demek artık slogan oldu dilimde, başta inansam da artık inanamıyorum buna. Bu nasıl bir hayırmış ki yıllardır gelip bulamadı beni. Gelesi varsa ve yolu kaybettiyse ben gidip alabilirim kendisini ama yok!!! Onun gelesi yok gibi. Şimdi bir anda ne oldu diyorsunuz belki de içinizden ama bir anda olmadı bunlar... ...
DEVAMI İÇİN.... »