Kızsam Mı Napsam Bilemedim...
Başlığa aldanmayın hırsımdan kuduruyorum aklıma geldikçe...
Aslında az çok tahmin edersiniz belki. Ağustostan beri öğrencilerle içli dışlıyım hem de fazlasıyla... Bir kısmıyla harika anlaşsak da aradan çıkanlardan bir kaç tanesi beni çocuk sahibi olma fikrinden bile uzaklaştırırcasına sabrımı zorluyor ( Sanki evlendim de çocuk kısmını düşünüyorum =) ).
Sabah ve akşam 1 saatten günde 2; haftada 10 saatimi birlikte geçirdiğim birisi var ki, cidden sabrımı tüketti. Ukalalığın, terbiyesizliğin, bencilliğin adını dikkat bozukluğu koyduklarından beri dış dünyada işler çok değişti.
Hepsi bir yana küçük kızımız bir de fotoğraf hırsızı çıktı. Blogumdan çaldığı imzalı fotoğraflarımı kendi Instagram hesabına koyup arkadaşları arasında yer yapmaya çalışırmış uzunca bir süredir. Beni sevse anlarım yine biraz ama benden fazlasıyla nefret eden bu cüceyi artık anlayamıyorum. Daha doğrusu anlamak istemiyorum.
"Ya çocuk işte" "İdare etsen" gibi cümleler geçiyor içinizden biliyorum. İnanın denedim ama bu kızımızın taşkınlıkları ve davranış bozuklukları onunla oturmak zorunda kalan insanları bile canından bezdirmiş durumda.
Aslında biraz da ailelere kızgınım ben. Anne-baba olmak elbette zor ama çocuklarınızın edepsiz, ukala ve saygısız olması "dikkat bozukluğu" ya da"hiperaktivite" değil. Cidden değil. Öğretmenine car car bağıran, küfür eden, arkadaşlarına tüküren, hakaret eden, üstüne üstlük can güvenliklerini tehlikeye atan davranışlarda bulunan ve bunu zevk için yapıp asla pişman olmayan çocuklar yetiştirip bir de ellerine verdiğiniz pahalı oyuncaklarla vicdanınızı hafifletiyorsanız sizler de benim gözümde anne-baba değilsiniz.
Aslında az çok tahmin edersiniz belki. Ağustostan beri öğrencilerle içli dışlıyım hem de fazlasıyla... Bir kısmıyla harika anlaşsak da aradan çıkanlardan bir kaç tanesi beni çocuk sahibi olma fikrinden bile uzaklaştırırcasına sabrımı zorluyor ( Sanki evlendim de çocuk kısmını düşünüyorum =) ).
Sabah ve akşam 1 saatten günde 2; haftada 10 saatimi birlikte geçirdiğim birisi var ki, cidden sabrımı tüketti. Ukalalığın, terbiyesizliğin, bencilliğin adını dikkat bozukluğu koyduklarından beri dış dünyada işler çok değişti.
Hepsi bir yana küçük kızımız bir de fotoğraf hırsızı çıktı. Blogumdan çaldığı imzalı fotoğraflarımı kendi Instagram hesabına koyup arkadaşları arasında yer yapmaya çalışırmış uzunca bir süredir. Beni sevse anlarım yine biraz ama benden fazlasıyla nefret eden bu cüceyi artık anlayamıyorum. Daha doğrusu anlamak istemiyorum.
"Ya çocuk işte" "İdare etsen" gibi cümleler geçiyor içinizden biliyorum. İnanın denedim ama bu kızımızın taşkınlıkları ve davranış bozuklukları onunla oturmak zorunda kalan insanları bile canından bezdirmiş durumda.
Aslında biraz da ailelere kızgınım ben. Anne-baba olmak elbette zor ama çocuklarınızın edepsiz, ukala ve saygısız olması "dikkat bozukluğu" ya da"hiperaktivite" değil. Cidden değil. Öğretmenine car car bağıran, küfür eden, arkadaşlarına tüküren, hakaret eden, üstüne üstlük can güvenliklerini tehlikeye atan davranışlarda bulunan ve bunu zevk için yapıp asla pişman olmayan çocuklar yetiştirip bir de ellerine verdiğiniz pahalı oyuncaklarla vicdanınızı hafifletiyorsanız sizler de benim gözümde anne-baba değilsiniz.
çok haklısın öyle valla yazın çok hoşuma gitti keşke anne babalarda o pahalı oyuncaklar yerine çocuklarını anlayabilip dertlerini tam olarak bilseler
YanıtlaSilO biraz daha zor geliyor. Herkes devamlı meşgul olduğu için biraz para harcayıp baştan atmak çok kolay.
Sil