Ben Bu Gün..

   Bazen öyle dolanıyorum sanki zamanın içinde. İnsanları seyrediyorum, dokunuyorum yaşamlarına... Kendi çığlığımı duyurmak istemenin çabası mı yoksa onların sessiz çığlıklarına yetişememe yorgunluğu mu bilmiyorum ama yorgunum bu gün ben.
   Kırgınım, kızgınım ve biraz da umutsuzum... İçimdeki ışığa tutunmaya çalışıyorum tüm gücümle ama öyle zor ki...
   Anlatmaya çalışmaktan çok anlamaya çalışmanın tüm yorgunluğu üstümdeki ve her anladığım insanın son sürat gidişi... Her insan bir sebep için gelir hayatımıza derim hep ama son zamanlarda o kadar çok sebep olmuşum ki yorulmuşum. Başkalarının sorumluluklarından, dinlediğim dertleri dert edinmekten, her kırılışında kalbimi toparlamak için son sürat çalışmaktan yorulmuşum...
   Hepimizin kötü günleri var... Önemli olan toparlanıp devam etmek... ama üzgünüm bu gün toparlanamadım ben.
   Dönen başımla başa çıkamadım, incittiğim bileğimin ağrısına dayanamadım, sebebi belli olmayan alerjimi hiçe sayamadım, vücudumda beliren lekeleri görmezden glemedim, beni hiçe sayan insanlara gülüp geçemedim.
   İzninizle...
  

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

NEREDE KALMIŞTIK VOL. BİLMEM KAÇ....

Aniden Uyanırsın Bazı Geceler...