Kazanmak ve Kaybetmek

Kazanmak ne güzel... Kazandıkça mutlu olmak, gücü hissetmek, kendine daha fazla güvenmek... Sanki güneş daha parlak, gece daha huzurlu, rüzgar daha yumuşak...
Kazandıkça daha da büyümek, yeni hedeflere,yeni yollara yürümek...
Her yaşanılanın insanı büyüttüğü tartışmasız bir gerçek...
21.01.2014 tarihi hayatımda bir dönüm noktası oldu. Aldığım bir telefonla bu kadar değişebileceğimi hiç düşünmezdim... Saatlerce yürüdüm... Düşündüm... En son içimdeki sese kulak verdim ve onunla yürüdüm...
Sonrası tam bir koşuşturmacayla geçen 24 saat yaşadım. Bedenim parçalara bölündü. Ruhumda fırtınalar koptu. 
Hani bazı anlar vardır. Öyle iki yol çıkar ki karşınıza birini seçerseniz geri dönüşü asla olmayacağını bilirsiniz. Bir hak daha asla çıkmayacaktır karşınıza. Ya gelen fırsatı değerlendirip adımı atarsınız ya da atmazsınız. Aslında bu kadar kolaydır ama içinizde yarattığı tsunami her yeri kaplar. Sular çekilince bir enkaz kalacak bilirsiniz de bir yanınız da denizin içinin ancak böyle temizleneceğini bilir.
Nefes al ve gir bu kargaşaya dedi kalbim. Girdim...
Bu yola girerken birileri yalnız bıraktı beni. 
Birileri eklendi yaşamıma...
Kimileri kaldı şimdilik ama belli ki ilk durakta inecekler...
Ve şimdi diyorum ki bazen kazanmak için önce kaybetmek gerekiyor.
Kaybedip de büyümek gerekiyor bazen...
İnsan kendine karşı en büyük sınavı verip "affetmeyi" başarması gerekiyor bazen...
ve bazen kaybettikçe kazanıyor insan...
Affetmeyi öğrendim ben, soğuk bir ocak gününde...
Babama veda ettim ben soğuk bir ocak gününde...
Ağladım, güldüm, affettim...
Ama en çok da büyüdüm...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

NEREDE KALMIŞTIK VOL. BİLMEM KAÇ....

Aniden Uyanırsın Bazı Geceler...