PARADOKS

hiç bir sıfatın yoktu senin... bulamamıştım, herhangi bir kategoriye yerleştirememiştim...
aslında bu satırları yazmak nerden çıktı hiç bilmiyorum. uzunca bi zamandır bir duygu var içimde...
senin gidişinle dolmayan bir boşluk var...
sana anlatmak istediklerim var...
aklına-yüreğine ihtiyacım var...
sık sık seni özlediğim anlar var...
dostum dediğim yanını özlüyorum örneğin...kardeşim olduğun anları, beni koruyup kolladığın anları özlüyorum... yataktan kalkamayacak kadar hasta olduğum bir sabahta mutfaktan gelen seslere uyandığım zamanları özlüyorum mesela... ağladığımda bana kızışını, en çok da "gel buraya eşek" demeni özlüyorum... durmaksızın içtiğin colaları, bitmeyen bardak bulaşıklarını özlüyorum... kıskançlıklarını özlüyorum... triplerini özlüyorum... benim yaptığım her yemeği ve her işi hayranlıkla izlemeni ve takdir etmeni özlüyorum... bana kızdığın anları özlüyorum...
ben seni çok özlüyorum "paradox"
yanında olamadığım her an için özür dilerim...
kimsenin anlamadığı "bize" sahip çıkamadığım için özür dilerim...
sana anlatamadığım her şey için özür dilerim...
yapmamı istemediğin şeyler yaptım, dikkatini çekmek istedim... özür dilerim...

zamanında "özür dilerim" diyemediğim için özür dilerim...

mutlu olmanı istiyorum...hep mutlu ol...aşık ol...sev... ve hep gülümse...