Yaprak yaprak...

Evet hala sonbahar çocuğuyum sevgili arkadaşım...

Bu sonbahar bir değişik oldum ben...
Büyüyorum ya ondan herhalde...

Çok düşünüyorum ben...
Çok konuşuyorum...
Çok seviyorum...
Çok gülüyorum..

Ve yüzleşiyorum...
Ne var ne yoksa....

Adeta bir zaman makinası buldum kendi içime doğru gidiyorum... Gidip bakıp zırlardım başka zaman olsa... Şimdi mi? Dışarıdan bi göz gb görüyorum oradaki ufaklığı... Konuşuyoruz... Sevgisizliğin acısından neler yapmış... Ne aciz ne çaresiz kalmış... Sarılıyorum... Hiç acımamışım canımı yakarken, üzülüyorum ama şimdi sarıyorum o yaraları ve bu zaman döndüğümde bir kara nokta daha renkleniyor...

Her duygu o kadar özel ki... Hiçbiri kalmamalı bastırılmış olarak... Özlemler de  acılar da öfkeler de aşklar da tutkular da... hepsi yaşanmalı...

Tüm günü bu şarkıyla geçirdim... 


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

NEREDE KALMIŞTIK VOL. BİLMEM KAÇ....

Aniden Uyanırsın Bazı Geceler...