Bir bardak kahve içsek...


 Yıllar sonra bir arkadaşa rastlamak güzeldir benim için... Yıllar içinde hiç konuşmamış olsak da o an selamlaşmak, havadan sudan abuk sabuk sorular sormak güzeldir mesela...


  Yolda yürürken denk gelmenin çok da seçeneği yoktur.. Yalandan konuşulur.. "hiç değişmemişsin" denir.. "Bir gün görüşelim" ile biter... sonra herkes yoluna gider ve o bir gün hiç gelmez.. İşlerimiz vardır hep... ya da korkularımız...

  Bir de yeni nesil karşılaşmalar var... Sosyal medya üzerinden... Takip ederek başlayan, beğenerek ya da retweet ederek ilerleyen ve mesajlaşarak devam eden... Ve yine burada da buluşalım, teklifleri klavyeler arasında gider gelir... Gerçekleştirme payı nedir derseniz... kendimden biliyorum da iki senedir bir türlü buluşamadığım ortaokul arkadaşım var benim ve yine aynı dönemden bir arkadaşımla da daha yakın zamanda kahve içip, uzun uzun konuşup sohbet ettiğim bir pazar günüm var...


  Neden erteliyoruz acaba yüz yüze görüşmeleri...

  Yıllar sonra ne alaka? sorusu mu beynimizi kurcalıyor... Benim beynimde bu sorunun olmadığını dair kanıtlarım var aslında ama bir yandan da bir dolu ertelenmiş sözüm var...

  Geçen onca zamandan sonra neler paylaşacağımızı mı kestiremiyoruz... Yoksa paylaşmak mı istemiyoruz.. Oysa boy boy iletilerimizi, yer bildirimlerimizi hatta fotoğraflarımızı paylaşıyoruz...

  Sahi... Yıllar sonra gelen "Bi kahve içelim mi?" sorusundan neden bu kadar çekiniyoruz?!.

Yorumlar

  1. what a lovely blog


    http://amandachic.com/
    http://amandachic.com/

    YanıtlaSil
  2. o zaman bir kahve içelim haftaya :) madem ankarada yaşıyoruz

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

NEREDE KALMIŞTIK VOL. BİLMEM KAÇ....

Aniden Uyanırsın Bazı Geceler...